سازمان ملل، ۲۹ نوامبر سال ۱۹۴۷ سرزمین فلسطین را که آن زمان تحت استعمار انگلیس بود به دو بخش یهودی و عربی تقسیم و اسرائیل ۱۵ مه سال ۱۹۴۸ اعلام موجودیت کرد.
این رژیم از زمان اعلام موجودیت پنج بار با همسایگان عرب خود در سالهای ۱۹۴۸ (دوبار در پی اعلام موجودیت)، ۱۹۵۶ (با مشارکت نیروهای انگلیسی و فرانسوی و در پی اعلام استقلال کانال سوئر به دست جمال عبدالناصر)، ۱۹۶۷ (دوران ریاستجمهوری جمال عبدالناصر) و ۱۹۷۳ (دوران ریاستجمهوری انور السادات) وارد جنگ شده و هر بار بخشهایی از خاک آنها را به اشغال خود درآورده است.
این رژیم از زمان اعلام موجودیت پنج بار با همسایگان عرب خود در سالهای ۱۹۴۸ (دوبار در پی اعلام موجودیت)، ۱۹۵۶ (با مشارکت نیروهای انگلیسی و فرانسوی و در پی اعلام استقلال کانال سوئر به دست جمال عبدالناصر)، ۱۹۶۷ (دوران ریاستجمهوری جمال عبدالناصر) و ۱۹۷۳ (دوران ریاستجمهوری انور السادات) وارد جنگ شده و هر بار بخشهایی از خاک آنها را به اشغال خود درآورده است.
رژیم صهیونیستی پس از سالها اشغالگری، اینک مساحتی حدود ۲۱ هزار و ۱۲۱ کیلومتر مربع از خاک فلسطین را در اشغال خود دارد که از شمال به لبنان، از شمالشرقی به سوریه، از شرق به اردن و کرانه باختری (اشغالی از سال ۱۹۶۷) و از جنوب به مصر محدود میشود.
در نقشهٔ بالا روند سرقت زمینهای فلسطینیان را طی سالهای مختلف میبینید. بشریت تا چه زمانی میخواهد در مقابل این جنایات بینظیر اسرائیل سکوت کند؟
رنگ سفید اسرائیلیها (صهیونیستها) و رنگ سبز مردم فلسطین را نشان میدهد.
این رژیم، بخش شرقی قدس را که اینک به قدس شرقی شناخته میشود در سال ۱۹۶۷ میلادی اشغال و آن را جزئی از خاک خود اعلام کرد و بلندیهای جولان سوریه را نیز در سال ۱۹۶۷ به اشغال خود در آورد و در سال ۱۹۸۱ اعلام کرد این منطقه بخشی از مساحت اسرائیل است.
اسرائیل ۹/۶ میلیون نفر جمعیت دارد که ۲/۵ میلیون نفر یعنی ۷۶ درصد از آن یهودی و ۲/۱ میلیون نفر یعنی ۸/۱۷ درصد از آن عرب هستند.
از زمان اعلام موجودیت رژیم اسرائیل در ۱۹۴۸ میلادی تاکنون، بیش از سه میلیون مهاجر یهودی به این سرزمینهای اشغالی کوچ کردهاند که یک سوم از این افراد در پی موج مهاجرت از جمهوریهای استقلالیافته شوروی در سال ۱۹۹۰ وارد این سرزمین شدند.
در سال 2011 بیش از چهارده هزار مهاجر افریقایی از مرز جنوبی اسرائیل با مصر به اسرائیل آمدند که این رقم در مقایسه با سال 2010 افزایش 170 درصدی را نشان می دهد. اسرائیل برای افزایش آمار یهودیان اسرائیل مجبور است به غیر یهودیان اقامت دائم بدهد.
مهاجرت یهودیان به سرزمینهای اشغالی از سال ۲۰۰۲ کاهش زیادی یافته و این رژیم همواره در تلاش است همه یهودیان و صهیونیستهای جهان را در سرزمینهای اشغالی اسکان دهد، بعد از کاهش مهاجرت یهودیان و همچنین دلسرد شدن یهودیان اسرائیل و بازگشت به سرزمین های اصلی خود، خیلی از سیاه پوستان آفریقا ناگهان یهودی شدن و برای دریافت پول و غذا به اسرائیل آمدند.
رژیم صهیونیستی، شهر اشغالی قدس را پایتخت خود اعلام کرد، اما جامعه جهانی آن را به رسمیت نشناخت و فلسطینیها خواستار آنند که قدس شرقی پایتخت دولت آنان شود، از این رو تلآویو تمامی تلاش خود را برای یهودی کردن کامل این شهر به کار بسته تا بدین ترتیب آن را کاملا به تصرف و اشغال خود درآورد.
در شهر قدس حدود ۶۹۴ هزار نفر سکونت دارند که ۴۶۴ هزار نفر یعنی ۶۷ درصد از آنان یهودی و ۲۲۸ هزار نفر یعنی ۳۳ درصد از آنان فلسطینی هستند.
زبان رسمی در اسراییل عبری و عربی است و ۸۱ درصد از ساکنان آن یهودی، ۱۵ درصد مسلمان، ۱/۲ درصد مسیحی و ۱/۷ درصد دروزی هستند که بیشتر یهودیان ساکن مناطق تحت اشغال این رژیم پس از تثبیت اشغالگریها به این مناطق مهاجرت کردهاند.
سازمان ملل، ۲۹ نوامبر سال ۱۹۴۷ سرزمین فلسطین را که آن زمان تحت استعمار انگلیس بود به دو بخش یهودی و عربی تقسیم و رژیم اشغالگر اسرائیل ۱۵ مه سال ۱۹۴۸ اعلام موجودیت کرد.
این رژیم از زمان اعلام موجودیت پنج بار با همسایگان عرب خود در سالهای ۱۹۴۸ (دوبار در پی اعلام موجودیت)، ۱۹۵۶ (با مشارکت نیروهای انگلیسی و فرانسوی و در پی اعلام استقلال کانال سوئر به دست جمال عبدالناصر)، ۱۹۶۷ (دوران ریاستجمهوری جمال عبدالناصر) و ۱۹۷۳ (دوران ریاستجمهوری انور السادات) وارد جنگ شده و هر بار بخشهایی از خاک آنها را به اشغال خود درآورده است.
این رژیم در سال ۱۹۸۲ با بهانه درهم شکستن مقاومت نیروهای مقاومت فلسطین به لبنان یورش برد و در سال ۱۹۸۵ با ترسیم «خط امنیتی» از آن خارج شد و ماه مه سال ۲۰۰۰ میلادی، در پی مقاومت سرسختانه مقاومت اسلامی حزبالله لبنان، مجبور به عقبنشینی از این خط شد.
فلسطینیان در برابر اشغالگریها و کشتار ارتش رژیم صهیونیستی، دو انتفاضه خونین در کرانه باختری و نوار غزه به راه انداختند که انتفاضه اول از سال ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۳ طول کشید و انتفاضه دوم سپتامبر سال ۲۰۰۰ به راه افتاد و هنوز هم ادامه دارد.
مصر اولین کشوری بود که با این رژیم توافقنامه صلح امضا کرد. انور السادات، رئیسجمهور وقت مصر با سفر به تلآویو و حضور در پارلمان این رژیم، رسماً آن را به رسمیت شناخت و ماه مارس ۱۹۷۹در کمپدیوید اقدام به امضای توافقنامه صلح کرد که به خشم همه عربها و انزوای قاهره و خشم و سرخوردگی مردم مصر و در نتیجه ترور انقلابی سادات به دست «خالد اسلامبولی» (سال ۱۹۸۱) انجامید.
رژیم صهیونیستی، ۱۳ دسامبر سال ۱۹۹۳ در واشنگتن با سازمان آزادیبخش فلسطین اعلامیهای را امضا کرد که در آن بر تشکیل حکومت خودگردان فلسطین در سرزمینهای اشغالی تأکید شده بود. این رژیم، ۲۶ اکتبر ۱۹۹۴ نیز با اردن توافقنامه صلح امضا کرد.
اسحاق رابین، نخستوزیر وقت رژیم صهیونیستی، چهارم نوامبر ۱۹۹۵ به دلیل امضای صلح با فلسطینیان، به دست "ایگال عمیر"، یهودی تندرو کشته شد، که این ترور بیشتر رنگ و بویی صهیونیستی داشت و این شبهه را ایجاد کرد که یهودیان افراطی و صهیونیستها خود زمینه را برای ترور رابین فراهم کردند تا با روی کار آوردن شخصیتهایی تندروتر و خونخوارتر مانند آریل شارون، معروف به قصاب و بولدوزر، هر چه بیشتر و شدیدتر به اشغالگریهای خود ادامه دهند.
"ایگال عمیر"هماکنون دوران حبس ابد خود را طی میکند.
اداره امور اسرائیل پس از ترور رابین به دست «شمعون پرز»، «بنیامین نتانیاهو»، «ایهود باراک» و «آریل شارون» (از فوریه سال ۲۰۰۱) ادامه یافت و رئیس فعلی این رژیم، شمعون پرز تنها دارای اختیاراتی پروتکلی است.
این رژیم، دارای نظامی پارلمانی است که بدون قانون اساسی و بر اساس قوانینی ضروری که در پارلمان آن (کنیست) با ۱۲۰ نماینده به تصویب میرسد، اداره میشود.
این رژیم به جز منابع فسفات که از «بحر المیت» استخراج میکند منابع اولیه زیادی ندارد و اقتصاد آن پس از آغاز انتفاضه دوم در ماه سپتامبر سال ۲۰۰۰ دچار بزرگترین رکود در تاریخ خود شد و بخش فناوری پیشرفته آن نیز دچار بحران است.
این رژیم از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۵ دارای ۱۶۸ هزار نیروی نظامی در ارتش و ۴۰۸ هزار نیروی احتیاط بود.
این رژیم از زمان اعلام موجودیت پنج بار با همسایگان عرب خود در سالهای ۱۹۴۸ (دوبار در پی اعلام موجودیت)، ۱۹۵۶ (با مشارکت نیروهای انگلیسی و فرانسوی و در پی اعلام استقلال کانال سوئر به دست جمال عبدالناصر)، ۱۹۶۷ (دوران ریاستجمهوری جمال عبدالناصر) و ۱۹۷۳ (دوران ریاستجمهوری انور السادات) وارد جنگ شده و هر بار بخشهایی از خاک آنها را به اشغال خود درآورده است.
عنوان: نسل کشی در فلسطین! |
این رژیم از زمان اعلام موجودیت پنج بار با همسایگان عرب خود در سالهای ۱۹۴۸ (دوبار در پی اعلام موجودیت)، ۱۹۵۶ (با مشارکت نیروهای انگلیسی و فرانسوی و در پی اعلام استقلال کانال سوئر به دست جمال عبدالناصر)، ۱۹۶۷ (دوران ریاستجمهوری جمال عبدالناصر) و ۱۹۷۳ (دوران ریاستجمهوری انور السادات) وارد جنگ شده و هر بار بخشهایی از خاک آنها را به اشغال خود درآورده است.
رژیم صهیونیستی پس از سالها اشغالگری، اینک مساحتی حدود ۲۱ هزار و ۱۲۱ کیلومتر مربع از خاک فلسطین را در اشغال خود دارد که از شمال به لبنان، از شمالشرقی به سوریه، از شرق به اردن و کرانه باختری (اشغالی از سال ۱۹۶۷) و از جنوب به مصر محدود میشود.
عنوان: نقشه روند سرقت زمینهای فلسطینیان رو طی سالهای مختلف |
در نقشهٔ بالا روند سرقت زمینهای فلسطینیان را طی سالهای مختلف میبینید. بشریت تا چه زمانی میخواهد در مقابل این جنایات بینظیر اسرائیل سکوت کند؟
رنگ سفید اسرائیلیها (صهیونیستها) و رنگ سبز مردم فلسطین را نشان میدهد.
اسرائیل ۹/۶ میلیون نفر جمعیت دارد که ۲/۵ میلیون نفر یعنی ۷۶ درصد از آن یهودی و ۲/۱ میلیون نفر یعنی ۸/۱۷ درصد از آن عرب هستند.
عنوان: مهاجرین یهودی از کشور های غربی، روسیه و حتی ایران! |
عنوان: برای افزایش آمار یهودیان، سیاه پوستان غیریهودی از شاخ آفریقا را به اسرائیل کوچ دادند |
در سال 2011 بیش از چهارده هزار مهاجر افریقایی از مرز جنوبی اسرائیل با مصر به اسرائیل آمدند که این رقم در مقایسه با سال 2010 افزایش 170 درصدی را نشان می دهد. اسرائیل برای افزایش آمار یهودیان اسرائیل مجبور است به غیر یهودیان اقامت دائم بدهد.
مهاجرت یهودیان به سرزمینهای اشغالی از سال ۲۰۰۲ کاهش زیادی یافته و این رژیم همواره در تلاش است همه یهودیان و صهیونیستهای جهان را در سرزمینهای اشغالی اسکان دهد، بعد از کاهش مهاجرت یهودیان و همچنین دلسرد شدن یهودیان اسرائیل و بازگشت به سرزمین های اصلی خود، خیلی از سیاه پوستان آفریقا ناگهان یهودی شدن و برای دریافت پول و غذا به اسرائیل آمدند.
رژیم صهیونیستی، شهر اشغالی قدس را پایتخت خود اعلام کرد، اما جامعه جهانی آن را به رسمیت نشناخت و فلسطینیها خواستار آنند که قدس شرقی پایتخت دولت آنان شود، از این رو تلآویو تمامی تلاش خود را برای یهودی کردن کامل این شهر به کار بسته تا بدین ترتیب آن را کاملا به تصرف و اشغال خود درآورد.
در شهر قدس حدود ۶۹۴ هزار نفر سکونت دارند که ۴۶۴ هزار نفر یعنی ۶۷ درصد از آنان یهودی و ۲۲۸ هزار نفر یعنی ۳۳ درصد از آنان فلسطینی هستند.
زبان رسمی در اسراییل عبری و عربی است و ۸۱ درصد از ساکنان آن یهودی، ۱۵ درصد مسلمان، ۱/۲ درصد مسیحی و ۱/۷ درصد دروزی هستند که بیشتر یهودیان ساکن مناطق تحت اشغال این رژیم پس از تثبیت اشغالگریها به این مناطق مهاجرت کردهاند.
عنوان: لابي صهيونيسم در انگليس |
این رژیم از زمان اعلام موجودیت پنج بار با همسایگان عرب خود در سالهای ۱۹۴۸ (دوبار در پی اعلام موجودیت)، ۱۹۵۶ (با مشارکت نیروهای انگلیسی و فرانسوی و در پی اعلام استقلال کانال سوئر به دست جمال عبدالناصر)، ۱۹۶۷ (دوران ریاستجمهوری جمال عبدالناصر) و ۱۹۷۳ (دوران ریاستجمهوری انور السادات) وارد جنگ شده و هر بار بخشهایی از خاک آنها را به اشغال خود درآورده است.
این رژیم در سال ۱۹۸۲ با بهانه درهم شکستن مقاومت نیروهای مقاومت فلسطین به لبنان یورش برد و در سال ۱۹۸۵ با ترسیم «خط امنیتی» از آن خارج شد و ماه مه سال ۲۰۰۰ میلادی، در پی مقاومت سرسختانه مقاومت اسلامی حزبالله لبنان، مجبور به عقبنشینی از این خط شد.
عنوان: کودک فلسطینی در میان سیمهای خاردار اسرائیلی در غزه |
مصر اولین کشوری بود که با این رژیم توافقنامه صلح امضا کرد. انور السادات، رئیسجمهور وقت مصر با سفر به تلآویو و حضور در پارلمان این رژیم، رسماً آن را به رسمیت شناخت و ماه مارس ۱۹۷۹در کمپدیوید اقدام به امضای توافقنامه صلح کرد که به خشم همه عربها و انزوای قاهره و خشم و سرخوردگی مردم مصر و در نتیجه ترور انقلابی سادات به دست «خالد اسلامبولی» (سال ۱۹۸۱) انجامید.
عنوان: یاسر عرفات، رئیس سازمان آزادیبخش فلسطین |
عنوان: ایگال عمیر یا عقال امیر |
"ایگال عمیر"هماکنون دوران حبس ابد خود را طی میکند.
عنوان: ایگال عمیر یا عقال امیر |
این رژیم، دارای نظامی پارلمانی است که بدون قانون اساسی و بر اساس قوانینی ضروری که در پارلمان آن (کنیست) با ۱۲۰ نماینده به تصویب میرسد، اداره میشود.
این رژیم به جز منابع فسفات که از «بحر المیت» استخراج میکند منابع اولیه زیادی ندارد و اقتصاد آن پس از آغاز انتفاضه دوم در ماه سپتامبر سال ۲۰۰۰ دچار بزرگترین رکود در تاریخ خود شد و بخش فناوری پیشرفته آن نیز دچار بحران است.
این رژیم از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۵ دارای ۱۶۸ هزار نیروی نظامی در ارتش و ۴۰۸ هزار نیروی احتیاط بود.
0 نظرات:
:)) ;)) ;;) :D ;) :p :(( :) :( :X =(( :-o :-/ :-* :| :)] :-t b-( :-L x( =))
ارسال یک نظر